"ان‌شاء الله نتیجه‌ انتخابات همانی که مردم می‌خواهند و رأیی که مردم به صندوق می اندازند باشد و اگر همان باشد، ان‎شاء الله مجلس خوبی خواهیم داشت." این بخشی از سخنان هاشمی رفسنجانی پس از شرکت در نهمین دوره انتخابات مجلس است که طی آن تلویحا "تردید" در نتیجه انتخابات را مطرح ساخت.

به گزارش رجانیوز، در حالی که قریب به سه سال از انتخابات دهم ریاست جمهوری می گذرد و آثار تردید افکنی های سران فتنه، رسانه های بیگانه و برخی رجال سیاسی نسبت به نتیجه انتخابات، برای کشور هزینه‌زایی کرد، هاشمی رفسنجانی بار دیگر ترجیح داد ضمن اظهارات کلی و دوپهلو، در مورد سلامت انتخابات اظهار تردید کند و عملا نشان دهد که نه تنها از حوادث سه سال اخیر عبرت نگرفته، بلکه همچنان اصرار دارد تا با تاکتیک ثابتش در اظهار مواضع دوپهلو و مبهم، خود را از انزوای سیاسی اخیر نجات دهد.

با این حال، مرور گذرا بر مواضع و اظهارات هاشمی رفسنجانی در طی سال‌های گذشته نشان می دهد که وی با اظهارات غیر شفاف و بعضا متناقض، تلاش می‌کند که صحنه‌های سیاسی مختلف کشور را مدیریت کند؛ به‌عنوان مثال در رابطه با موضوع سلامت انتخابات، پیش از این وی در 26 تیرماه 88 و در آخرین نماز جمعه خود در دانشگاه تهران، ضمن انتقاد از ایجاد فضای "تردید" در جامعه، خواستار بهبود اوضاع شده بود. هاشمی در آن روز در بخشی از اظهارات دشمن پسندانه اش گفته بود:

«آنچه من می‌فهمم و راه‌حل از آن بیرون می‌آورم، این است که اواخر دوران تبلیغات دچار تردید شدیم، یعنی افرادی پیدا شدند که تردید کردند و باعث شد بذر تردید در ذهن مردم پیش بیاید و ما تردید را بدترین مصیبت می‌دانیم. تردید مثل خوره به جان ما افتاد و برای رفع تردید باید کاری کنیم.»

اما حقیقت آن بود که هاشمی خود جزو اصلی‎ترین افرادی بود که بذر تردید را پاشیده بود، به‌طوری که جدای از سابقه تاریخی تردید افکنی وی در مورد سلامت انتخابات قبل از انتخابات دوم خرداد 76 در نماز جمعه تهران که به نوعی توجه افکار عمومی را به سمت رقیب اصلی ناطق نوری سوق داد، ماه ها قبل از برگزاری انتخابات دهم ریاست جمهوری نیز هاشمی ترجیح داد با توسل به همین حربه، توجه افکار عمومی را به سمت نامزدی غیر از محمود احمدی نژاد جلب کند؛ وی در 12 آذر ماه سال 87 در همایش پرحاشیه 30 سال قانون‌گذاری در مجلس اعلام داشت:

«اگر مردم احساس کنند رأی‌شان در سرنوشت‌شان بی‌اثر است و متولیانی پیدا شوند که رأی آن‌ها را هر جوری که می‌خواهند بخوانند، آنگاه دل‎سرد می‌شود.»

اما این تنها "آغازی" بر روند تردید افکنی های هاشمی برای انتخابات دهم ریاست جمهوری بود، چرا که وی چند ماه بعد در 7 فروردین 88 بار دیگر در نمازجمعه تهران حاضر شد و با تکرار صحبت های قبلی خود گفت:

«مردم باید اطمینان داشته باشند که همان رأیی که می‌دهند اثر خود را می‌گذارد. برگزاری انتخابات سالم خواسته همه مردم ایران است و رهبر معظم انقلاب نیز بر آن تاکید بسیار دارند.»

هاشمی در 4 اردیبهشت 88 هم برای چندمین بار قبل از انتخابات حساس ریاست جمهوری دهم، باز هم مصمم بود مضمون اصلی سخنان قبلی خود را در نمازجمعه تهران تکرار کند. وی گفت:

«مسئولان باید سلامت انتخابات را برای جامعه تضمین کنند تا مردم با خیال راحت پای صندوق‌های رای حضور داشته باشند و این اطمینان دادن یک ضرورت است.»

اما برگزاری انتخابات دهم ریاست جمهوری و فاصله زیاد آرای رییس جمهور منتخب ملت با کاندیدای مورد حمایت هاشمی رفسنجانی موجب نشد تا وی بعد از انتخابات، مشی خود را تغییر دهد، بلکه با ادامه همان روند و تاکید بر مواضع غیر شفاف، تاکتیک همیشگی خود را ادامه داد، به‌گونه‎ای که با اظهارات دو پهلو در نماز جمعه تیرماه 88، در 14 آذرماه همان سال در جمع دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد سخنان قبلی خود را تکرار کرد:

«من در آن نمازجمعه نگفتم که انتخابات درست است یا باطل؛ فقط گفتم تردید در جامعه حاکم است؛ اما برخی آمدند و به من گفتند چرا گفتی تردید؟ در صورتی که آن روز میلیون‌ها! نفر در خیابان‌ها ریخته بودند و قاطعانه می‌گفتند که در انتخابات تقلب شده است و انتخابات باطل است. اما من قاطعانه نگفتم که تقلب شده است ولی گفتم تردید دارم و چطور می‌شود میلیون‌ها نفر به خیابان‌ها بریزند و تردید نکرد!»

هاشمی حتی پس از پایان فتنه 88 و اتمام حجت ملت در 9 دی با خواص مردود، بازهم مشی غلط خود را تغییر نداد و در  26 مهرماه 90 در دیدار اعضای هیئت مدیره مجمع استانداران جمهوری اسلامی گفت:

«می‌توانیم ظرف دو سال و با برگزاری انتخابات مجلس، ریاست جمهوری و شوراها به‌ صورت آزاد و شفاف و همراه با نظارت و اجرای صحیح، مردم را همانند ابتدای انقلاب پشتیبان و همراه نظام و آرمان‌های آن نگه‌داریم. مردم می‌خواهند رأی‌شان تأثیرگذار باشد و تزئینی نباشد و می‌توان با فراهم آوردن زمینه یک انتخابات شفاف و سالم، با حضور ناظران و مجریان صالح، اراده مردم را از طریق انتخاب نمایندگان مستقل و قوی توسط خودشان تحقق بخشید.»

او چند روز بعد در 2 آبان ماه 90، سخنان خود را درباره انتخابات مجلس نهم صریح تر کرد و در دیدار جمعی از روزنامه‌نگاران گفت: "راه درست این است که مردم احساس کنند مسئولان به رأی و حق سیاسی آنان احترام می‌گذارند."

تردید آفرینی و مخدوش نشان دادن مکانیسم و سلامت انتخابات، در حالی بود که رهبر معظم انقلاب در 9 اردیبهشت سال 88 با انتقاد از این‌گونه اظهارات غیرواقع بینانه اعلام کرده بودند:

«از دشمن انتظارى هم جز دشمنى نیست؛ چه انتظارى هست؟ توقع از دوستان است. توقع از کسانى است که جزو این ملتند؛ واقعیات را دارند مى بینند؛ مى بینند که این انتخابات چگونه سالم و متقن انجام می‌گیرد، در عین حال، همان حرفى را که دشمن می‎زند، اینها هم می‌زنند! من انتظارم این است کسانى که با ملت ایرانند، جزو ملت ایرانند، توقع دارند ملت ایران به آنها توجه کنند، اینها دیگر علیه ملت ایران حرف نزنند و انتخابات ملت ایران را زیر سؤال نبرند. مرتب تکرار نکنند که آقا این انتخابات سالم نیست؛ انتخابات، انتخابات نیست. چرا دروغ می‌گویند؟ چرا بى انصافى می‌کنند؟»

به هر حال، به نظر می رسد در شرایطی که نظام به فتنه‌گران باج نداد و به هیچ‌یک از راه‌حل‌های غیرقانونی نظیر آنچه که هاشمی در آخرین نماز جمعه‌اش مطرح کرد، نیز توجه نکرد، میزان مشارکت در انتخابات مجلس نهم نسبت به مجلس هشتم، 10 درصد افزایش یافت تا مشخص شود، شعور سیاسی و راه‌حل‌های ملی مردمی که 9 دی 88 به خیابان‌ها آمدند، بسیار فراتر از راه‌حل‌های مبتنی بر امتیازگیری و امتیازدهی فراقانونی است.

با این حال، گذشت زمان نیز نشان داد که هاشمی و یارانش از اساس دچار اشتباه در محاسبه بودند چرا که در اولین انتخابات بعد از سال 88، نه تنها میزان مشارکت عمومی در انتخابات در مقایسه با مجلس هشتم افزایش یافت بلکه حضور نداشتن جریان فتنه در انتخابات مجلس نهم -که بخشی از آن‌ها در انتخابات مجلس هشتم حضور داشتند- نیز نتوانست در این بین خللی ایجاد کند، چرا که مسبب اصلی بحران، جریان افراطی و ساختارشکنی بود که در فضای بعد از انتخابات، با فرار به جلو سعی کرد نظام را مسبب بحران و خود را ناجی ملت قلمداد کند.

به هر حال، آقای هاشمی می‌تواند از جامعه بازخورد بگیرد که با این رویکردها در طی چند سال گذشته به‌ویژه از سال 88 به بعد چه وضعیتی از نظر انزوا یا محبوبیت سیاسی در جامعه پیدا کرده است.